Serge in de Filipijnen: Een gouden toekomst?
Deze blogrubriek werd geschreven door Serge Beel. (Vrijwilliger bij onze 11.groep én hoofd van de 11.11.11-Zuiddienst) Hij brengt verslag uit van zijn werkbezoek...
Jarenlang hebben de mensen van Didipio gevochten tegen de komst van een goudmijn. De mijn is er ondanks hun strijd gekomen in 2008. Nu wil het mijnbedrijf graag uitbreiden tot drie keer de huidige oppervlakte. Door de acties van de partners van 11.11.11 heeft de lokale overheid zich tegen die uitbreiding gekeerd. De vlieger lijkt dus deze keer niet op te gaan. Een mooie overwinning, maar de strijd is nog niet afgelopen...
Carmen is zeer emotioneel als ze haar verhaal doet. Door de komst van het mijnbedrijf Oceana Gold zag ze haar mensen geconfronteerd met het ene na het andere probleem. Ze pinkt regelmatig een traan weg, maar haar stem blijft trots overeind. Er werd hen werk beloofd in de mijn, maar daar is niets van terechtgekomen. Oceana Gold vond hen niet gekwalificeerd, en investeren in opleiding was blijkbaar te complex. In het dorp wonen nu veel inwijkelingen die werk gevonden hebben en dat heeft de relaties op scherp gezet. Er zijn duidelijk veel meer geschillen dan vroeger. Even erg is het stof dat elke dag opstijgt uit de mijn en neerstrijkt op de huizen, de was die buiten hangt en de moestuintjes. De mijn is midden in het dorp uitgegraven. Meermaals per dag luiden sirenes die ontploffingen aankondigen. Het heeft het leven er niet aangenamer op gemaakt. Bovendien doen de boeren er nu twee uur langer over om hun waar naar de dichtstbijzijnde markt te krijgen doordat de kortste weg werd ‘opgepeuzeld’ door de mijn. Daarnaast zijn er veel problemen met watervoorziening en watervervuiling, allemaal zaken die meestal gepaard gaan met mijnbouw.
Daarom hebben Carmen en andere slachtoffers zich verenigd in DESEMA (een lokale vereniging die zich verzet tegen mijnbouw). Ze krijgen ondersteuning van een partner van 11.11.11 : ATM (Alyansa Tigil Mina of Alliantie tegen Mijnbouw). Van ATM krijgen ze vorming rond de legale aspecten, lobby technieken, de achtergrond van het mijnbouwbedrijf, enz…). Door samen te werken zijn ze erin geslaagd het lokaal bestuur te overtuigen van de negatieve gevolgen van een uitbreiding. ATM ondersteunt over het hele land lokale gemeenschappen die zich verzetten tegen onrechtvaardige mijnbouw exploitatie. Tegelijkertijd zetten ze de Filippijnse overheid onder druk om strengere wetgeving uit te vaardigen die strikte controle te garanderen. Mede door ATM is de sociale en ecologische impact van mijnbouw aan het verbeteren in het land. Globaal is de situatie echter nog niet goed en kunnen we bijlange nog niet spreken van duurzame mijnbouw.
Voor Carmen is de strijd nog niet over. Ze kijkt daarvoor ook wat naar ons : ‘Van het Westen verwachten we veel meer creativiteit en gedrevenheid om duurzamer te gaan leven. Een groot deel van onrechtvaardige mijnbouw wordt verwerkt in producten die bij jullie in de winkel liggen’.
Wat kunt u doen ?
- Koop beter geen goud, indien u het wel doet > kijk of er een label is dat garandeert dat goud uit duurzame mijnbouw komt.
- In heel veel elektronica worden mijnbouwproducten verwerkt. Gooi die niet meteen weg, probeer ze te laten herstellen (in een repair café).
- Bij aanschaf van elektronica kan je kijken of er duurzame alternatieven op de markt zijn (vb. de Fairphone).
- Probeer zoveel mogelijk te delen (vb. autodelen).
